MUSKATHLON

De dag van de muskathlon brak aan. De avond ervoor vroeg naar bed, het plan: goed slapen. Maar dat viel tegen, ik werd steeds wakker. Uiteindelijk toch nog wel een paar uurtjes kunnen slapen, want onze wekker ging al tegen 5:00 af. Snel aankleden, happie eten en rond 6:30 liepen we dan in onze mooie shirtjes naar de startlijn. Op dat moment had ik er echt schik van, de sfeer was zo goed en ik had er echt zin in. Natuurlijk ook wel gezonde spanning, maar dat is niet zo gek. Ik vond het fijn dat ik al wist wat mij de eerste helft stond te wachten. Uiteindelijk bij de start te zijn aangekomen heeft Joost met ons nog wat gedeeld en hebben we het refrein gezongen van het lied: Houd vol, houd vol, hij laat niet los. Echt mooi om zo tussen de Ethiopiërs, aan het begin van een bijzondere tocht, dit lied te zingen. Iets voor 7:00 gingen we aftellen van 10 naar 1. En dat was het startsein dat het grote avontuur, waar we een jaar lang naar toegeleefd hebben, begonnen was! Het laatste stukje van de lange reis was begonnen. Wauw, zo gaaf als je dan de 1e berg oploopt en je allemaal rode shirtjes ziet. Ongeveer na 2 à 3 kilometer had ik al een meisje aan de hand. Ze heeft gewoon vanaf toen helemaal meegelopen tot aan het eind. Wat een toppers al die kindjes, vooral zij die alleen met slippers lopen. Wij maar trainen op überhaupt de marathon uit te kunnen lopen en zij met hun slippertjes gewoon van begin tot eind meelopen. Na ongeveer 9 kilometer gingen we een heel stuk naar beneden en wat was het uitzicht prachtig. Soms moest je gewoon wandelen om te kunnen genieten van de natuur en de mensen, niet erg hoor soms 😋. De laatste 6 kilometers waren heel gaaf. We liepen door 2 Compassion projecten heen waar kinderen ons stonden op te wachten om ons aan te moedigen. We kwamen het muurtje om en jahoor het geklap en gejuich van de kindjes ging aan, super vet! Toen we door het 2 Compassion project liepen was er iemand muziek aan het maken en ook weer allemaal mensen die ons aanmoedigden. Er werd echt goed voor ons gezorgd met dank aan de crew, maar ook alle locals! Om de 3 kilometer een waterpost waar ook SIS, sinaasappels en bananen aanwezig waren. De laatste 3 kilometer was ook bijzonder. Geheel over asfalt, dus ik dacht nou nu ga ik de laatste 3 kilometer ook echt rennend naar de finish. Heerlijk was dat, al die kinderen om je heen, gewoon dom over de weg lopen waar allemaal auto’s, bajaj’s enzovoort rijden, mooi om dan door de stad van Hosaena te lopen. Toch wel speciaal. M’n benen begonnen moe te raken, maar gelukkig was mijn mentaliteit sterker en heb ik het uitgerend tot de finish! Echt awesome om dat onthaal mee te maken! Medaille om en tis klaar. Het hele jaar van trainen is afgerond! Wat was bet jaar soms zwaar, maar ook mooi en bijzonder om zo bezig te zijn voor een ontzettend goed doel! De reis in Ethiopië is klaar, maar een verlangen om te blijven strijden voor deze kinderen blijft. Hoe? Geen idee nog. Nog een Muskathlon? Misschien wel! Een ervaring om nooit te vergeten, dus wie gaat er de volgende keer mee?